De naam van de leerstoel is 5 juni 2024 gewijzigd in Structure and dynamics of porous media. Voorheen was de leerstoel getiteld  Non-linear spectroscopy of surfaces and interfaces, gevestigd 13 oktober 2016 als gender leerstoel.

Hannelore Derluyn is benoemd tot bijzonder hoogleraar Structure and Dynamics of Porous Media aan de Faculteit der Natuurwetenschappen, Wiskunde en Informatica van de Universiteit van Amsterdam. De leerstoel is ingesteld namens de Stichting Bèta Plus en wordt ingebed in het Van der Waals-Zeemaninstituut voor Experimentele Fysica binnen het UvA-Institute of Physics.

In 2013 werd ze postdoctoraal onderzoeker bij het Fonds voor Wetenschappelijk Onderzoek (FWO) aan de Universiteit Gent (België), waar ze zich specialiseerde in dynamische röntgenmicrotomografie. In 2016 werd ze vervolgens benoemd als CNRS-onderzoeker en trad ze toe tot de onderzoeksgroep Mechanica en Fysica van Poreuze Media aan het Laboratorium voor Complexe Vloeistoffen en hun Reservoirs van de Universiteit van Pau & Pays de l’Adour (Frankrijk).

Hannelore Derluyn verricht onderzoek naar de dynamiek van zoutverweringscycli en de bijbehorende voortplanting van schade in poreuze materialen, met toepassingen op het gebied van duurzaamheid van bouwmaterialen, bescherming van cultureel erfgoed, alsook gesteenteverwering en ondergrondse gasopslag. Haar experimentele werk doet ze op het Centrum voor Beeldvorming met Röntgenstraling in Pau. In 2020 ontving ze de Bronzen CNRS-Medaille voor haar onderzoek.

Op dit moment leidt ze het ERC Starting Grant-project PRD-Trigger (2020-2026): Precipitation triggered rock dynamics – the missing mesoscopic link. Professor Derluyn zal haar leerstoel aan de UvA combineren met haar positie als CNRS-onderzoeker.

Leerstoel Structure and dynamics of porous media

Alle fysieke objecten worden begrensd door oppervlakken. Over het algemeen zijn oppervlakte-eigenschappen subdominant voor de fysica van systemen, aangezien de oppervlaktebijdrage schaalt met de systeemgrootte in het kwadraat, terwijl de bulkeigenschappen schalen met het volume, d.w.z. de derdemacht van de systeemgrootte. Voor macroscopische systemen worden oppervlakte-eigenschappen daarom vaak verwaarloosd. Er ontstaat echter een overvloed aan wetenschappelijk interessante en maatschappelijk belangrijke fenomenen wanneer de oppervlakte-volumeverhouding groot wordt, zoals het geval is in poreuze media; relevante voorbeelden zijn gasopslag in gesteenten, de hygrothermische eigenschappen van bouwmaterialen en kristallisatieschade in gesteenten. De afgelopen jaren hebben we een revolutie gezien in het microscopische begrip van poreuze systemen, dankzij de introductie van zeer krachtige 3D-beeldvormingstechnieken waarmee de poreuze structuur op kleine schaal in beeld kan worden gebracht. Deze technieken bieden zowel een zeer flexibele als krachtige toolbox waarmee de structuur en de dynamiek, bijvoorbeeld van vloeistoftransport, in een breed scala aan poreuze systemen kunnen worden bestudeerd. 

Het onderzoek van Professor Derluyn zal zich erop richten om, in samenwerking met de collega’s van de Soft Matter Group van het Institute of Physics, deze expertise verder uit te diepen om zo structurele wijzigingen en dynamische processen in poreuze media beter te begrijpen. Ze zal ook samenwerkingen opzetten met het NICAS-initatief (Netherlands Institute for Conservation, Art and Science) om specifiek onderzoek te verrichten op schademechanismen in kunstwerken, die vaak uit poreuze materialen zijn opgebouwd, en op potentiële remediëringstechnieken. Ten slotte zal Professor Derluyn zich bezighouden met kennisoverdracht via onderwijsactiviteiten en via outreach-activiteiten voor het brede publiek.